Hera
Geadopteerd 2006
Overleden april 2011
Toen je 5 ½
jaar geleden bij ons kwam, was je al oud. Je had je hele leven pupjes moeten
werpen en je pootjes waren krom, je buikje uitgezakt, je schedel was in elkaar
geslagen.
Een hond zo zachtaardig en lief, makkelijk en vriendelijk voor alles en iedereen., dat was jij vanaf de 1e dag. Ongeveer 2 jaar geleden begon het minder te worden en we wisten dat je een oud dametje werd. Een jaar geleden dachten we nog deze Kerst wordt zonder Hera maar nee je had er nog altijd zin in. Je achterpootjes werden zwakker, je werd incontinent maar je had nog lol en kon met mooi weer zelfs nog een sprintje trekken naar het grote veld.
Je wilde gewoon nog leven en dat gunden wij je ook.
Gisterenmorgen kwam je nog naar het veld en zei ik tegen de vakantiegasten, ongelooflijk he die Hera, bijna 18 jaar. Gisterenmiddag hielden je achterpootjes er mee op zomaar opeens.
En in je ogen zag ik het leven doven, je was moe en ik wist dat het zover was.
Vanmorgen geen verbetering, je kan niet meer zelfstandig staan of overeind komen en je kreeg ook een spontane bloedneus.
Wat onvermijdelijk was, is vandaag realiteit. Hoe dubbel is het gevoel, dankbaar dat je zoveel mooie jaren nog mocht hebben na een ongetwijfeld vreselijk leven, maar het doet gewoon weer pijn om afscheid te nemen van zo’n lieve hond. Dank je wel dat je in ons leven was Hera, de moeder hond in elke zin, je naam was goed gekozen.
Simba pas je op haar alsjeblieft, op onze oude oma, we zullen haar zo missen.
De wind blaast jou weg, Zandkorrels zweven naar sprietjes gras, Ze glijden door mijn vingers Mijn handen aaien leeg. Een plek om uit te rusten, En je as te verstrooien. Je graf neem ik mee in mijn hoofd, Ik leg bloemen op mijn ziel. (met dank aan Erna)
Een hond zo zachtaardig en lief, makkelijk en vriendelijk voor alles en iedereen., dat was jij vanaf de 1e dag. Ongeveer 2 jaar geleden begon het minder te worden en we wisten dat je een oud dametje werd. Een jaar geleden dachten we nog deze Kerst wordt zonder Hera maar nee je had er nog altijd zin in. Je achterpootjes werden zwakker, je werd incontinent maar je had nog lol en kon met mooi weer zelfs nog een sprintje trekken naar het grote veld.
Je wilde gewoon nog leven en dat gunden wij je ook.
Gisterenmorgen kwam je nog naar het veld en zei ik tegen de vakantiegasten, ongelooflijk he die Hera, bijna 18 jaar. Gisterenmiddag hielden je achterpootjes er mee op zomaar opeens.
En in je ogen zag ik het leven doven, je was moe en ik wist dat het zover was.
Vanmorgen geen verbetering, je kan niet meer zelfstandig staan of overeind komen en je kreeg ook een spontane bloedneus.
Wat onvermijdelijk was, is vandaag realiteit. Hoe dubbel is het gevoel, dankbaar dat je zoveel mooie jaren nog mocht hebben na een ongetwijfeld vreselijk leven, maar het doet gewoon weer pijn om afscheid te nemen van zo’n lieve hond. Dank je wel dat je in ons leven was Hera, de moeder hond in elke zin, je naam was goed gekozen.
Simba pas je op haar alsjeblieft, op onze oude oma, we zullen haar zo missen.
De wind blaast jou weg, Zandkorrels zweven naar sprietjes gras, Ze glijden door mijn vingers Mijn handen aaien leeg. Een plek om uit te rusten, En je as te verstrooien. Je graf neem ik mee in mijn hoofd, Ik leg bloemen op mijn ziel. (met dank aan Erna)
|
Hera is 5 jaar geleden bij ons gekomen, ze zou toen ongeveer 12 jaar zijn en haar hele leven als fokteefje gebruikt zijn. Haar achterpootjes stonden krom en haar buikje was enorm uitgelubberd.
Haar kop was in elkaar geslagen en ze heeft boven haar rechteroog een grote deuk in haar schedel. Hera is een hele rustige, lieve hond die met alles en iedereen kan opschieten. Inmiddels is zij de oudste en hoewel haar achterpootjes slecht aan het worden zijn, is ze nog altijd heel vrolijk en kan zelfs nog zwemmen op haar oude dag! We genieten elke dag van haar want elke dag kan op deze leeftijd ook de laatste zijn. Hera krijgt homeopathische middelen ter ondersteuning van haar achterhandslapte en speciaal voer. 20/9 Hera krijgt Propalin want sinds gisteren is ze incontinent tijdens haar slaap 23/12 Oude Hera heeft zware diarree en omdat ze haar sluitspieren niet meer onder controle heeft, levert dit veel wassen en poetsen op. Ze ziet er ook opeens echt oud uit. Omdat ik toch naar de dokter moest, gelijk om medicatie gevraagd. Verder haar op de beschuit gezet met worteltjes en vanmorgen was haar ontlasting weer normaal. Hopelijk houdt ons omaatje het toch nog even vol. Maar ja bijna 18 is wel een flinke leeftijd inmiddels. 24/1 onze oude dame is er nog altijd, stijfjes en veel slapen maar als de zon maar even doorkomt dan gaat ze nog graag mee naar het grote veld |
|
Laatste foto's van Hera
Peter / Meter van Hera :
Adrie en Ger de Vries
Adrie en Ger de Vries
