Geadopteerd september 2011
Leeftijd januari 2015 - 14,5 jaar

De mentaliteit van de bewoners in het binnenland van Spanje ten opzichte van dieren is harder dan die aan de  Costa’s. Dankzij de enorme inspanningen van een drietal vrouwelijke Spaanse vrijwilligers is het dodingsstation van Cuenca sinds januari 2012 een “asiel” geworden waar maximaal 120 honden mogen verblijven. Ieder kwartaal krijgen ze controle en wordt het overschot afgemaakt. 

Aangezien er bijna geen adopties zijn vanuit de regio is alleen hulp van buitenaf de redding voor deze honden. Omdat het asiel middenin een gebied ligt waar veel gejaagd wordt zijn er heel veel galgo´s en podenco´s. 

Moira, Nell en Tara zijn in september bij stichting Djimba gekomen omdat er grote kans was dat zij in het asiel gedood zouden worden, en de kans op adoptie in Spanje bijna nihil is voor een oudere hond.

Moira is absoluut gebruikt als fokteefje, toen zij bij ons arriveerde was duidelijk dat ze haar pups heeft moeten achterlaten, er kwam zelfs nog melk uit haar tepels.

Peters/meters van Moira

Jeannette Cadee - Darcy-dierverzorging
Adrie van Seventer
Miranda van Blitterswijk 
Leonie Triesschijn
Yannick van de Ginste
Judy Kleinbongardt
Ans Visser
Anne Pansar
Diana van Trijffel
Mara Ussino

---

September 2014

Oktober 2013

oktober 2012

september 2012

augustus 2012

Maart 2012

Moira februari 2012

Moira op zoek naar muizen - december 2011

---

December 2011

de_reis_van_tara_moira_en_galina.pdf
File Size:	63 kb
File Type:	pdf

Download File

---

Updates

26 mei vandaag heeft Moira de strijd tegen de kanker verloren, ze was op en zo vreselijk moe. We hebben haar in liefde losgelaten en gaan haar vreselijk missen.

22 mei Van Moira krijgen jullie iets regelmatiger een update gezien haar ziekte. Hoe gaat het nu? Ze heeft de kuur afgemaakt met de pillen maar is weer meer aan het hinken, ook heb ik een bultje bovenop de grote bult ontdekt. Toch wil ze perse nog elke keer mee naar het grote veld al gaat ze dan wel gelijk liggen. Ze slaapt veel maar eet goed. Voorlopig wil ze zelf nog steeds en haar sterke karakter is niet veranderd, ze geeft heel duidelikj aan wanneer ze iets wil.

12 maart 
Op dit moment is Fred Moira aan het halen in Dijon, ze heeft gisteren haar 2e chemo gehad.
Tot op heden (afkloppen) gaat het goed met haar. Ze heeft geen diarree, geeft niet over, eet prima, is vrolijk. Neemt soms een spurtje over het veld of graaft in een molshoop. Als ze lang gelegen heeft, dan ontlast ze haar poot en is het wat pijnlijk maar ze jankt nooit en als ze eenmaal in beweging is gaat het stuk beter.
We hopen dat deze 2e kuur ook goed aanslaat. We kunnen nog niet echt zien of de bult slinkt maar voor mijn gevoel wordt hij ook niet kleiner.

16 februari Vanmorgen om 7 uur in de dichte mist naar Dijon.
Half negen bij de kliniek met Moira, tas met dekbed, zachte deken, eten en medicijnen.
Hele aardige arts die een heel verhaal had vol met medische termen waar ik geen snars van begreep. (zie hieronder)
Wat ik wel begrepen heb is dat ze vandaag de chemo krijgt / kreeg per infuus en dat ze haar hart en bloed goed controleren.
Morgen mag ik haar om half 3 ophalen.

net gebeld, alles was goed gegaan, morgenvroeg mag ik nog even bellen hoe de nacht is gegaan (wil ik dat weten, ik hoop dat zij beter zal slapen dan ik)

hele lijst overigens meegekregen met waar we op moeten letten, maar dat is eigenlijk hetzelfde als toen Fred net zijn kanker had en chemo's.

De chemo moet elke 3 weken plaatsvinden en elke keer moet ze 24 uur blijven.  En dat vier keer.
Dmv bloed testen (en ik ga dat morgen nog even goed navragen omdat me dat niet helemaal duidelijk was) gaan ze snel zien of er iets gebeurt.

Genezen kan niet maar ze hopen de tumoren iets te verkleinen of te vertragen.

Er moet wel snel iets gebeuren want de laatste dagen heeft ze duidelijk meer last van haar poot, ze belast hem zo min mogelijk maar gaat dan wel weer een gek sprintje trekken op het grote veld.

Dit is de uitslag van de biopsie, mocht er iemand medisch frans kennen.... (nee Google translate heeft geen enkel nut)

Les prelevements soumis sont composes d'une proliferation dense de cellules tumorales rondes soutenues par un stroma conjonctif lache, moderement abondant et richement vascularise. Les cellules tumorales sont fusiformes, a cytoplasme eosinophile etendu parfois spumeux et a noyau rond et central a chromatine n amas grossier moyennement necleole. Les mtoses sont en nombre improtant (3 par champ GX40). L' anisocytose et l'anisocaryose sont marquees. De larges zones de necrose sont dispersees dans le processus.

21 januari 
Ik zou zo graag willen zeggen dat het goed gaat met Moira. Maar helaas is dat niet zo. De bult is groot en is duidelijk te zien en voelen aan buiten- en binnenzijde van haar poot (en bot).
Vandaag heeft ze er ook last van en hinkt veel. Het is ongelooflijk frustrerend dat we niets voor haar kunnen doen. Moira de rustigste en meest zachtaardige van alle honden, de 'moeder' hond, altijd lief voor iedereen.
Het enige wat we nu kunnen doen is haar zoveel mogelijk pijn vrij houden en vertroetelen maar het idee dat we afscheid moeten nemen van een hond die verder nog gezond is, is enorm moeilijk.

Diana van Natuurwezen gaat proberen om haar op afstand wat healing toe te sturen, alles wat kan helpen neem ik aan.

8 september 2014 
‘tante’ Moira blijft onze coole kikker, vindt alles prima en alles best en gaat gewoon haar eigen gang. Buiten in de zon liggen, in een mand en je  vooral niet druk maken. Wat een makkelijke hond. Zo kan je er wel 10 hebben.

23 juli Het lijkt of Moira opeens oud wordt, haar pootjes worden strammer en glijden soms weg. Het probleem blijft altijd met hondjes uit een asiel dat je de leeftijd niet weet. Dat Moira geen jonge hond meer was, dat wisten we wel maar hoe oud precies? Ze kon 8 zijn maar ze kon ook wel 11 zijn toen ze bij ons kwam. Aan de grijze haren was het bij haar in elk geval niet te zien want die had ze al. Maar een ding verandert niet, ze blijft een (lieve) dwingeland die zich nergens door laat weerhouden. 

14 mei 2014 
Moira, onze dwingeland, jonge jonge wat kan die drammen. Als ze naar buiten wil, geeft ze een blaf, kom je niet snel genoeg, wordt het blaffen harder, ze komt naar je toe, kop tegen je arm. OPSCHIETEN JA!!
Als ze ergens liggen wil, en er ligt een andere hond, dan gaat ze er gewoon op of bij liggen, of die ander dat nu wel of niet leuk vindt en hoe die ander ook tekeer gaat (en met name Tara en Nell kunnen dan vreselijke geluiden uitstoten) ze trekt zich er totaal niets van aan en gaat gewoon liggen.
Wat een ijskonijn.
Nergens van onder de indruk, nergens bang voor.  Zal ook nooit lelijk doen tegen wie dan ook.

2 april 2014  half maart is Moira mee geweest naar Nederland, zaterdag workshops en zondag Lotusbeurs, maandag pa en ma. En wat is het toch een makkelijke hond. Op de workshops ging ze rustig liggen slapen, soms even gedag zeggen bij deelnemers, op de Lotusbeurs lag ze heerlijk op haar kussen te slapen. Maandag bij pa en ma had ze al snel pa zijn bed ontdekt en mocht daar op liggen wat hun eigen hond niet mag. Ze vindt iedereen aardig, ze kan los lopen, 's ochtends even rondje door het bos voor we weggingen en in de B&B heerlijk op bed liggen, een tweepersoonsbed dus ze had alle ruimte.

3 maart 2014 
zaterdag met Moira naar d.a. omdat ze een zwelling op haar schouder had, ze heeft 2 injecties gehad en medcatie. Vandaag terug, het was hetzelfde gebleven. Moira haar bult is een hematoom, ik moet dit dagelijks masseren en doorgaan met de medicatie. Als het met 2 weken niet weg is, kijken we verder. Niets ernstigs op zich dus gelukkig.


22 januari
eigenwijze en eigengereide Moira, wat een dame met een eigen wil.

Als ik ergens wil liggen, dan ga ik daar ook liggen, wie er ook al ligt, ga je niet opzij? Nou dan ga ik toch gewoon bovenop je liggen. Moet ik midden in de nacht plassen? Dan ga ik gewoon hard staan blaffen en dan komt het vrouwtje wel de deur opendoen. Ga ik naar buiten en komt het vrouwtje niet gelijk mee? dan ren ik keihard terug en ga haar staan roepen, SCHIET NOU OP!

Moira heeft meestal geen zin om mee te gaan wandelen en ach dat hoeft dan ook niet, ze ligt vaak op mijn bed en kijkt me dan aan met een blik van 'wandelen? nee hoor, ik lig hier goed'.




29 oktober 2013  Moira ons drammertje. Als mevrouw iets wil ,gaat ze net zo lang staan blaffen tot ze het krijgt! Of het nu naar buiten is, op een bank liggen of gewoon aandacht. Ze zorgt wel dat ze het krijgt. Voor de open haard staat een grote mand en daar ligt ze graag in, maar Nell ook dus liggen ze daar vaak samen. Ze zoeken elkaar zowiezo veel op. Buiten op het veld kan ze hard rennen en het plezier straalt er dan vanaf. Het is vreemd om nu alleen nog maar grey dames te hebben daar waar we eerst vnl grey mannen hadden.
Moira is supermakkelijk verder en heeft alleen net als Nell en Tara nog altijd last van rommelbuiken.

6 augustus 2013: vanmorgen is Moira naar de da geweest voor haar jaarlijkse entingen, de wond van eind juni is netjes genezen al blijft het wel een litteken. Maar verder blijft Moira een lieve, oude dame die zich niet druk maakt en duidelijk maakt wanneer ze iets wil en oh wee waag het niet om het haar dan niet geven! Dan gaat ze staan blaffen net zolang tot je bjv de deur open doet zodat ze eruit kan. Moira heeft net als Tara en Nell (die uit hetzelfde asiel komen) heel regelmatig last van rommelbuik (vooral ' s nachts), ik geef haar dan een bekertje kwark (wat ze niet wil maar ze moet het opeten) en meestal is het dan bijna gelijk over.


29 juni 2013: 
Gisterenavond lag ze nog steeds te likken en toen ik ging kijken was het ineens een grote open plek, oppervlakking maar toch gauw 5 cm groot. Bij nader onderzoek bleek ook een groot gebied er om heen rood en warm aan te voelen en het voelde aan of er vocht onder de huid zat. Gelijk verband er om.

Vanmorgen om 10 uur naar de dierenarts (altijd een ramp op zaterdag omdat we een dubbele wisseling hebben en dus 2 huisjes moeten prepareren), wat blijkt? Abces ! En niet zo'n kleintje ook.

Nou had ik haar donderdag wel een kreetje horen slaken een keer maar ja dat doen ze wel vaker, bramenstruikje, Rex, kan van alles zijn. Waarschijnlijk is het toch Rex geweest die het leuk vind om Moira te pesten, niet kwaad bedoeld maar tandje blijven hangen.

De wond was niet diep en daarom hoefde ze niet onder narcose, de kanjer bleef braaf staan terwijl alles werd schoongemaakt, vel weggeknipt, door geprikt, pus eruit en drain aangelegd. Wat een lieve hond. Nu zit ze in het verband, maandag terug, gaat drain eruit en krijgt ze schoon verband. Medicatie erbij en weer snel naar huis.

ik heb al gevraagd of ik een bedje mag neerzetten daar, dit was het 4e bezoekje in 10 dagen tijd.

15 mei 2013: 
Deze maand een update twee aan twee.

Twee karakteristieke dames met ieder hun eigen rol in de roedel. Moira, de rustige, moederhond die een natuurlijk overwicht heeft en heel goed weet wat ze wil. Als Moira ergens ligt, kan je vergeten dat er iemand anders bij kan, als een blok beton blijft ze dan liggen. Nell, de autoritaire leidster die een klein hartje heeft. Nell en Moira liggen bijna altijd samen ergens te slapen. Schopt Moira tegen Nell aan tijdens de slaap, dan gromt en grauwt Nell als een wilde leeuw, is het andersom geeft Moira geen kik. Samen brengen ze rust in de roedel en leiden het jonge en oude gespuis.


8 april 2013: 
Onze statige dame die het op het veld ineens op haar heupen kan krijgen en dan gek gaat lopen rennen en graven. Maar ook een echte ‘oma’  voor kleine Sofie die je bijna altijd wel tussen haar poten, warm tegen haar buik aan, kan vinden.  Moira die heel duidelijk kan maken dat ze het er niet mee eens is als ik naar boven ga en ze niet mee kan. Moira die ’s avonds op het bankje kruipt en knappe jongen (of dame) die haar daar dan vanaf krijgt.


5 maart 2013: 
onze Moira heeft vaak last van haar buikje, waarom dit altijd ‘s nachts is, zou ik weleens willen weten. Afgelopen nacht was het helemaal raak, ik moest er 4 keer uit, ze blijft dan lang weg omdat ze gras gaat staan eten.  Verder gaat het goed met haar, ze is mijn schaduw als we naar buiten gaan, altijd loopt ze bij mij, behalve als het even speelkwartier met Rex is, dan gaan ze gek lopen doen en ze is dan net een jonge hond.


4 februari 2013:  
Moira: gekke Moira, Samen met Nell ligt ze ’s nachts op het kleine tweezitsbankje, eigenlijk is het bankje te klein voor hun twee maar beiden weigeren hun plekje op te geven zodat wij regelmatig midden in de nacht rechtop in bed zitten als er weer een gegrauw uit die hoek komt omdat Moira tegen Nell aan ligt te duwen. Moira houdt er van om languit te liggen. Je zou denken dat er een slachting plaatsvindt maar het is “alleen” maar Nell die laat weten het er niet mee eens te zijn.

Moira is “tante” voor Cleo, Cleo ligt vaak bij Moira, wast dan haar oren, en zoekt haar op als ze wat onzeker is.

28 november 2012: Wat kunnen we vertellen over Moira? Dat ze tante is van Cleo, die continu naast haar gaat liggen in een mand of op bed? Dat ze nog altijd hartstikke gek is en raar loopt te springen en rennen op het veld? Dat ze super zachtaardig is voor iedereen? Dat ze het leuk vindt om haar kop onder je arm te duwen net als je een kop thee in je hand hebt? Ach Moira, lieve Moira, je bent gewoon een super hond!

20 augustus 2012: 
bijnaam mooie Moira. Moira gaat regelmatig mee op de donderdagmorgen wandeling, ze loopt dan los en is zo rustig en volgt zo braaf dat je bijna vergeet dat ze erbij is. Moira is altijd aardig voor iedereen, zal nooit uitvallen of sneppen.  Ze doet ons enorm denken aan Hera, Guusje en Simba. Haar bijnaam Gekke Muts dankt ze aan het feit dat ze opeens op kan springen buiten en naar een molshoop of stukje zand kan duiken en dan verwoed gaat staan graven en dan weer met een gekke sprong bij je terugkomt.

27 juni 2012: 
Moira is net als Tara zachtaaardig en rustig. Loopt altijd bij mij, kan gek springen op het veld en rennen maar is voornamelijk gewoon een gelukkige hond. Ze heeft vaak last van haar darmen en natuurlijk altijd ’s nachts zodat ze er dan tig keer uit moet. Ze heeft die typische Galgo blik die je diep in je ziel raakt.

18 mei 2012:  onze grijze dame is enorm aangekomen na haar sterilisatie, het is een kleine pony geworden maar nog altijd zo gek als een deur. Kan met een bloedvaart aan komen rennen om dat zich op de grond te laten vallen om te gaan liggen rollen.  Altijd vrolijk en vriendelijk voor iedereen. Moira krijgt nog medicatie voor de ontsteking op haar buik.

4 mei 2012: In een paar dagen tijd ontwikkelde Moira een soort bultjes / uitslag op haar buik die erg jeukten plus dat haar hele buik en achterpoten, rood waren en vochtig, dus gisteren maar even naar de dierenarts.
Ze lijkt een allergische reactie te hebben op een parasiet (wat is onbekend), dit is gaan ontsteken en zit zelfs al onder haar huid.
  Ze heeft nu een Stronghold pipet gehad, maandag moeten we haar wassen met een speciale anti septische shampoo, en ze krijgt medicatie voor drie weken.    
Ze moet eigenlijk om de 3 dagen gewassen worden maar aangezien ik donderdag naar Nederland vertrek wordt de volgende wasbeurt wanneer ik terugkom.   Hopelijk reageert ze snel en positief op de medicatie!

17 maart 2012: Onze grijze dame van stand is een klein beetje (ssst dat ze het niet hoort) aangekomen, sinds haar sterilisatie. Ze lijkt meer op een pony dan op een greyhound op het moment, het kan niet aan de beweging liggen want mevrouw rent en vliegt altijd het hele veld over. Heerlijk toch dat je je als hond daar niet druk over hoeft te maken of je nieuwe jeans nog wel of niet past! Het gaat goed met haar, ze is werkelijk de meest coole hond, is nergens van onder de indruk, als Rex haar uitdaagt door in haar kont te bijten, kijkt ze nauwelijks op. Een beetje verveeld hooguit 'man wat wil je nou ?' .  Het grappigste met haar is 's ochtends, ik heb nog werkelijk mijn benen niet uit bed getild of mevrouw (waar ze ook ligt) staat naast het bed en springt er met een grote sprong op, zooooo dat is nu mijn plekje. 

23 december 2011: Mooie Moira doet het goed, ze is een echte dame die heel duidelijk weet te maken wat ze wil. Als ze naar buiten wil gaat ze staan blaffen en springen (wel handig). Ze kan doordrammen als ze ergens wil liggen en er ligt een ander dan gaat ze tegen ons staan blaffen of we er iets aan willen doen. Moira is 14 december gesteriliseerd, ze is inmiddels goed aan het herstellen.

1 november 2011: Moira: wat een bijzondere hond is dit toch, zo aristocratisch en statig maar oh wat kan ze buiten ook gek doen. Ineens met vier poten op een kuil afduiken en als een gek staan graven of met een appeltje in haar bek rondjes rennen. Ze komt zelf haar knuffels halen en duwt haar neus dan onder je arm. Ze krijgt 2x per dag een bakje met brokken en een klein beetje vlees, en ze springt dan een meter de lucht in met vier poten (er staan ook altijd brokken en we willen het apart extra bijvoeden ook langzaam afbouwen). Wat ons triest maakt is als we zien dat haar tepels nu normaal zijn, omdat het daardoor heel duidelijk is dat toen ze bij ons kwam ze pups heeft moeten achterlaten, wat daarmee gebeurd is... we zullen het nooit weten. 

Update 19/9: Moira doet het goed, ze is nu ruim een week hier en komt meer en meer los, gaat al lopen rennen (met die prachtige galgo run waarbij haar lange staart het roer vormt), ze is onverstoorbaar, een mix tussen Djara, Simba en Hera. De eerste week lagen zij en Tara samen op een van de grote banken en waar de een was, daar was de ander maar nu beginnen ze al de andere manden (en mijn bed) te ontdekken. Moira moet nog een week Doxyval voor de Ehrlichia gebruiken.

Update 12/9: Bezoek dierenarts: Moira heeft recentelijk nog pups gehad (dat dachten we al aan haar tepels en buik te zien), een licht hartruisje maar verder is ze gezond. Ze moet de Doxyval nog 14 dagen slikken en dan de Ehrlichia hertesten.

Update 9/9: Moira is gisteren gearriveerd! Ze is geweldig, zo mooi en lief! Foto's van de reis en Moira op de Fotopagina

Update 26/8: Morena is negatief voor Leishmania maar helaas positief voor Ehrlicia
Update 24/8: de kattentest is goed gegaan!
Foto's van de reis op de Fotopagina

Oktober 2011

---

Moira (Morena) in Spanje