Verwacht maar ook onverwacht moeten wij vandaag, 4 juni, afscheid nemen van onze kanjer Manu. Na 14 jaar bij ons te zijn geweest, onze eerste podenco, onze laatste telg uit Dongen, de Hollandse clan is weer compleet. Wat gaan wij je missen. Ren vrij lieve Manu.

Geadopteerd maart 2002
Leeftijd januari 2016 : 16 jaar

Manu's foto zag ik begin maart 2002 op het internet, een hoopje ellende in een hoekje weggedoken in een hok.

Manu's heup was verbrijzeld en hij moest eerst herstellen voor hij geadopteerd kon worden. 

Toen Manu bij ons arriveerde stak er iets uit zijn heup, bij de dierenarts bleek dat er een ijzeren pin in zijn heup was geslagen en die stak 2 cm uit boven zijn heupbot. De dierarts verwijderde gelijk de pin en het bleek dat de zenuw in zijn poot beschadigd was, zijn pootje 'bengelt' een beetje en slaat dubbel met lopen. 

Manu bleef bij ons wonen en is een echte clown die inmiddels ook al grijs geworden is. Hij communiceert graag met je door met zijn poten naar je te zwaaien als hij aandacht wil. Als je bent weggeweest blijft hij altijd op zijn plekje zitten totdat je iedereen gehad hebt. 

Manu heeft regelmatig pijnstillers nodig als hij last van zijn pootje heeft. Ook heeft Manu een soort allergie voor pollen waardoor hij vaak last heeft van rode plekken op zijn liezen. Hiervoor wordt hij met een lotion behandeld.

Peter / Meter van Manu:
Rob van der Woerdt, Billy de mops en Donna de franse bulldog
Vicki Brants
Hans en Wilma van Andel
Judy Kleinbongardt Podenco dag
Yannick Vandeginste
Astrid Hartman
N. Herrewijn

September 2014

Oktober 2013

September 2012

Manu 10 jaar geleden in Spanje

augustus 2012

Manu maart 2012

Ochtend wandeling oktober 2011

September 2011

UPDATES

6 april 2016 Manu: och onze oude man, wat doet hij het toch goed. Twee maal per dag met etenstijd staat hij te springen, hangt over de bank en lijkt wel een jonge pup in plaats van een hond van 16. Hij heeft zijn vaste plekje onder het raam, een grote mand met een dik dekbed erin, omdat we geen verwarming meer hebben, ligt hij vaak met zijn rug tegen de ijskoude ijzeren radiator dus daar nu dekentje overheen gehangen. Alles voor onze Pater Familia.
​

11 februari Manu: onze oude man Manu, nooit ziek, nooit problemen. Afgelopen dinsdag, een dag voordat we samen naar NL / DE gingen, wilde hij niet eten. Niets voor Manu, want die eet altijd en altijd goed. ’s Middags wilde hij nog niets, grote zorgen want dit hadden we met een aantal oude honden met een hartprobleem vaker gehad en was meestal geen goed teken. Naar het dorp lekkere dingen halen maar nee hij wilde niets. Twijfel of we wel moesten weggaan… Om 11 uur ’s avonds Manu besluit dat hij wel iets lust. Woensdag morgen stond hij weer als vanouds te springen en schor te blaffen om zijn eten. Poeh dat was schrikken! We willen onze kanjer nog niet kwijt.
​

15 december onze oudste en nu de enige nog uit Dongen….na het onverwachte overlijden van Gaija. Onze oude man, die heel veel slaapt en vaak hele kleine plasjes moet doen. Bonhomme gaat graag bij hem liggen maar hij heeft daar niet altijd zin in. Hij eet goed, en gezien zijn leeftijd en hartprobleem zijn we heel blij dat hij er nog is. En hopelijk ook nog een tijdje kan blijven. 
​
30 september Onze oude Manu, we moeten zo om hem lachen, elke ochtend en avond, hangt hij over de bank met zijn poten luid blaffend. Ik wil eten!! Hij heeft ook een oude mannen blaf gekregen, schor en rauw. Voor de rest slaapt hij gewoon heel erg veel, gaat op zijn Manu’s naar buiten wanneer hij wil, maakt zijn rondje zoals hij wil en heeft zijn eigen vaste plek waar hij dag en nacht ligt.
​
5 augustus Onze oude man Manu, gekke vent, geregeld wil hij 's nachts naar buiten en als ik dan ga kijken waar hij blijft ligt hij midden in het gras (natuurlijk niet als het regent). Hij lijkt soms echt het padje kwijt te zijn en is vooral heel erg doof. dat betekent oppassen als je hem benadert zonder dat hij je ziet, want hij schrikt zich dan werkelijk het apezuur. Hij doet het verder eigenlijk heel goed voor een hondje van 15,5 jaar !


22 mei Ach onze oude lieve Manu, hij wordt toch echt nu wel heel oud. Begin mei is hij mee geweest in de camper met de 3 kleintjes naar Nederland, omdat ik hem wat extra aandacht wilde geven, pa en ma die hem al jaren niet meer gezien hadden, schrokken ook dat hij zo oud geworden was. TOch doet hij het op zich nog heel goed, gezien zijn superslechte hart, ok hij is doof en ziet slecht maar hij gaat nog zelf naar buiten, scharrelt wat rond, al gaat hij eigenijk nooit meer naar het grote veld. Zijn controle rondjes langs het hek heeft hij al lang niet meer gemaakt. Manu slaapt nu veel en vraagt elke morgen en avond luid en duidelijk om zijn eten, iets wat hij nooit gedaan heeft. Manu is ruim 15 jaar.

12 maart 
Ach onze lieve oude Manu, wat wordt hij nu toch ineens erg oud. Stokdoof, slecht zien en soms gewoon ook de weg kwijt. Maar ook nog altijd soms zo heerlijk gek, naar buiten, snuffelen, lopen en dan ineens keihard naar binnen komen rennen. Zo nu en dan gaat hij ineens binnen staan plassen, Manu die nog nooit iets in huis gedaan heeft, en dan loopt hij naar buiten. Andersom Manu. Maar we worden nooit boos op hem, hoe kunnen we, hij is onze nestor, het langste bij ons en met een heel speciaal plekje in ons hart.

Zijn snuit is wit en zijn lijfje oud, zijn gehandicapte pootje bungelt er vaak wat bij. Hij eet echter heel graag en smakelijk zijn bakje leeg.



19 januari 2015 Ach Manu, oude lieve man, zo doof aan het worden en ook soms beetje de weg kwijt. Omdat hij nu erg koud is als de achterdeur openstaat hebben we als soort van deur, een dikke deken opgehangen. De honden kunnen gewoon erlangs maar het houdt toch een eind de kou tegen. 

Maar Manu snapt het niet helemaal en gaat ervoor liggen als hij naar buiten wil of aan de andere kant als hij van buiten afkomt.
Hij slaapt ook meer en meer. Naar het grote veld gaat hij nauwelijks nog. Hij loopt zijn rondje door de achtertuin (2000m2 dus ruimte zat) en komt dan ineens keihard aangerend. Zijn favoriete plek is een mand dicht bij de verwarming.

8 september 2014 Manu: onze grote kleine vriend wordt toch zo doof, hij schrikt als je hem aanraakt omdat hij je niet hoort roepen. Hij ligt bijna elke avond ergens bij mij in de buurt maar gaat overdag nog altijd zijn gang en gaat naar buiten wanneer de anderen binnen zijn, een echte eigenheimer die zijn eigen plan trekt.

14 mei 2014 Lieve Manu, oude man, met zijn grijze snuitje, slaapt veel, is altijd blij met zijn bakje eten en eet ook altijd braaf zijn medicijnen. Zo rustig, zo zijn eigen ding doen.
Alweer 12 jaar bij ons, dat is een heel leven en hij heeft zoveel honden zien gaan en komen.
Maik vindt hij maar niets, hij doet niet lelijk maar Maik moet ook niet te dicht in zijn buurt komen, dan blaft hij even kort. Manu houdt van zijn eigen ruimte.
Manu heeft geen vaste slaapplaats 's nachts hoewel hij wel graag bij mij in de buurt ligt. Om mijn bed staan 7 manden (waarvan 2 hele grote) en hij ligt meestal in een van de kleinere manden.
Zijn ritueel van tussen 21 en 21:30 naar buiten moeten is onveranderd, niets met de anderen honden mee om 22:30 nee eigengereide Manu gaat op zijn tijdstip.



2 april 2014 Met het nieuwe medicijn erbij merk ik nog niet veel verschil, Manu is niet levendiger of minder levendig erdoor. Aangezien het een duur medicijn is, geef ik het hem nu 1x per dag ipv 2x en kijk even aan of dit iets uitmaakt. Het manneke gaat verder gewoon zijn eigen gangetje, naar buiten op zijn eigen tempo, rond wandelen op zijn eigen tempo, beetje in de zon liggen, beetje kuieren. We vergeten weleens dat hij ook al 14 jaar is, en al 12 jaar bij ons, het langste van alle honden nu.


3 maart 2014 Manu zijn hartje is iets slechter, hij krijgt nu 3e medicijn erbij en even wat dagen Metacam omdat hij ook last van zijn nek heeft (arthrose).

22 januari 2014 Manu wordt steeds grijzer / witter in zijn snoetje, hij slaapt ook veel maar als hij wakker is en naar buiten gaat dan ben je hem ook een tijdje kwijt. Elk polletje, takje en struikje moet onderzocht worden, op zijn dooie gemakje loopt hij over het veld en door het bos en daar waar de andere honden elkaar opzoeken loopt hij altijd alleen zijn eigen route. 's Nachts ligt hij bijna elke nacht naast mijn bed en hij begint aardig te snurken op zijn oude dag!

29 oktober 2013:   Ons mannetje wordt toch zo grijs. Zondag lieten we Manu op Skype aan pa en ma zien, die hem nu een aantal jaren niet gezien hebben maar Manu nog goed kennen, de nieuwe honden kennen zij niet behalve van foto's maar Manu is nog een van de oude garde, en ze schrokken dat hij zo' n oud kopje had gekregen. Ja ons Manu wordt ook al 14 jaar! Maar hij blijft Manu, altijd herkenbaar aan zijn eigenzinnigheid, naar buiten gaan wanneer hij wil, zijn eigen rondje maken, zijn eigen ding doen. Zijn achterpootje wordt wel steeds slechter maar hij redt zich goed en lijkt er verder geen pijn aan te hebben, hij kan goed rennen op 3 pootjes als het moet.


6 augustus 2013: gekke Manu, zo'n wit snoetje, oud ventje maar Manu blijft Manu. Altijd zijn eigen ding doen, en nooit opdringerig. Als ik om 6 uur de buitendeur openzet (en zelf nog even terugduik), gaat hij vaak als eerste naar buiten, hij maakt zijn rondje en komt dan keihard naar binnen gerend en ploft hijgend in de mand naast mijn bed. Zooo, nu even knuffelen en dan weer slapen.


15 mei 2013: Deze maand een update twee aan twee.
Chico en Manu zijn bijna tegelijkertijd bij ons gekomen. Chico uit een van de eerste transporten die we deden met de GRH, hij was geplaatst maar kwam terug omdat de katten hem niet accepteerden. Manu was allang in mijn hart gekropen maar kwam na 2 adopties toch terug omdat hij zelf ook bij ons wilde wonen. (Hun hele verhaal staat te lezen op de site).  Manu is altijd onafhankelijk geweest en Chico eigenlijk ook wel, dat ze nu beiden het langste bij ons zijn van alle honden, geeft ze geen extra band.

8 april 2013: Manu blijft Manu, hij loopt zijn eigen rondje, trekt zich van niemand iets aan, snuffelt, scharrelt en vermaakt zich wel buiten. En als hij het dan zat is, krijgt hij het ineens en komt keihard aangerend. Je merkt dat zijn pootje slechter wordt, terwijl hij er vroeger gewoon mee kon lopen, slingert dit nu meestal er een beetje naast. Het is een raar en naar gezicht maar toch lijkt hij er zelf verder weinig last van te hebben.




5 maart 2013: we lachen ons een deuk om Manu die ineens een nieuw ritueel heeft ontwikkeld. Elke avond tussen negen uur en half tien (meestal klokslag tien over negen) staat hij op, hij gaat dan naar de keuken, eet wat, gaat naar de waterbak, drinkt wat, terug naar de keuken, wat eten en weer wat drinken, dan naar de buitendeur en dan wil hij naar buiten. Blijft 10 minuten / kwartiertje buiten, staat alles weg te blaffen in de boomgaard en komt weer naar binnen. Als de rest om half 11 uit gaat, hoeft hij niet meer mee. Het grappige is dat we er de klok op gelijk kunnen zetten en elke avond kijken we tegelijk op de klok en schieten dan in de lach als hij uit zijn mandje komt. 


4 februari 2013: eigenzinnige Manu, sinds een paar weken gaat Manu standaard elke avond om 9 uur naar buiten, hij drentelt dan wat heen en weer, loopt naar de deur en dan weten we “hij moet”. Hij loopt dan rustig 20 minuten buiten, alles onderzoeken, we horen hem joelen in de boomgaard, tegen (on)zichtbare vijanden.


28 november 2012: Met onze Manu gaat het goed, hij blijft een aparte hond die graag zijn eigen gang gaat. Van de week liep ik in ons bos en Manu komt aangerend dus ik spreid mijn armen en roep MAAANUUUUU !!!! Nu ik had net zo goed tegen een boom kunnen roepen want Manu buigt 2 meter voor mij af, alsof ik er niet stond en rent verder. Gekke hond! Maar hij komt wel zijn knuffeltjes halen, wanneer hij er behoefte aan heeft. 

20 augustus 2012: bijnaam: (Ma)Noeke.  Met zijn hartmedicatie doet hij het hartstikke goed, hij maakt weer zijn rondje over het veld en neemt soms ineens een gekke run. Op het moment heeft hij weer minder last van zijn pootje gelukkig. 



27 juni 2012: Manu is gisteren “onthecht” , het ziet er allemaal netjes uit. Hij lijkt ook meer energie te hebben, waaarschijnlijk door de hart medicatie. Hij heeft eindelijk weer eens zijn beroemde “rondje om het veld” gemaakt.  Hij is grijs maar verder gelukkig nog goed gezond (op zijn hart na).


5 juni 2012: Net terug met Manu van de dierenarts. Hij heeft al heel lang een gezwelletje op zijn linkervoorpoot maar nooit last van en met de jaarlijkse vaccinatie laten we er altijd even naar kijken. Sinds kort is het iets aan het groeien en zaterdag begon hij erop te bijten. Dus verbandje er omheen (zie foto) en vandaag afspraak.
  Tumortjes worden maandag verwijderd (hij heeft er ook een op zijn rug).
  Maar Manu blijkt een behoorlijk zware hartruis te hebben, op de rontgen was een vergroot hart te zien en hij moet nu dus aan de Fortekor en Prilactone (net als Scruffles).
  Het verklaart wel waarom hij de laatste tijd zo stilletjes was, wij weten dat aan het warme weer, het feit dat hij wat meer last van zijn pootje had en zijn leeftijd (hij is ook 12) maar nu blijkt er meer aan de hand te zijn. Manu is nooit een drukke hond geweest, niet rennen en gek doen dus ja dat was wel even schrikken. Gelukkig kan hij met medicatie oud worden, kijk maar naar Scruffles die met zijn slechte hart en slechte niertjes altijd even vrolijk is, al is hij ook nog bijna blind en doof.
  Manu zijn tandjes worden maandag ook gelijk schoongemaakt dus een grote beurt voor onze vent.!


18 mei 2012: Manu: voor wie de historie van Manu niet kent, hij is 11 jaar geleden gevonden met een verbrijzelde heup. In Spanje is er een pen in geslagen, dit is dusdanig bruut gedaan dat er zenuwen beschadigd zijn waardoor hij een half verlamd achterpootje heeft. Toch heeft hij daar nooit last van gehad, hij rende en speelde gewoon. Sinds een paar weken is er iets veranderd, hij heeft meer moeite om het pootje goed neer te zetten en loopt steeds vaker op 3 pootjes (hij had pas een oedeem op dit pootje omdat hij steeds vaker op de bovenzijde van de teentjes loopt). We kijken het heel even aan en gaan anders naar de specialist in Auxerre met hem. Manu blijft verder Manu, een heerlijke lieve stille hond die nooit om aandacht vraagt maar zo blij is als hij het krijgt. Hij slaapt elke nacht in een mand naast mijn bed, zijn manier om te laten merken dat hij bij je wil zijn. Manu krijgt pijnstillers als zijn pootje zeer doet.

11 april 2012:  Manu even meegenomen naar de d.a., oedeem was een stuk minder en ik hoefde niet door te gaan met de medicatie gelukkig

 10 april 2012: Met Manu gaat het redelijk, hij is echter door de Cortison incontinent geworden en ik heb dan ook de dosering verlaagd want hij plaste zijn mand en zichzelf continu onder. Hij is toch nog niet helemaal  lekker in zijn vel.

4 april 2012: We zijn net terug van de dierenarts omdat Manu sinds gisteren op 3 pootjes loopt, hij gebruikt zijn gehandicapte pootje helemaal niet en heeft er pijn aan. Er is een foto gemaakt daar was gelukkig niets op te zijn maar het was ons al opgevallen dat het bij de teentjes dik en warm was, hij heeft daar oedeem (vochtophoping) en krijgt nu cortison hiervoor.


17 maart 2012: Onze Manu moet ik tegenwoordig 's ochtends naar buiten commanderen want meneer heeft er totaal geen zin in en blijft liever lekker liggen. Oke toen het heel koud was maar het is al dagen prachtig weer dus hop hop uit de veren. Met enig protest hijst hij zich overeind en begint dan aan zijn tour van het terrein. Hij begint gelijk links en loopt dan helemaal langs het hek, door de boomgaard, dan de trap op, naar het grote veld en weer linksom door het bos langs het hek. Soms snijdt hij een klein stukje af maar meestal maakt hij het rondje af. Regelmatig wordt er onderweg geblafd tegen grote stenen, dikke takken of onzichtbare vijanden. Maar hij heeft zijn taak er dan weer op zitten en kruipt dan snel in een mandje om verder te dromen van wilde achtervolgingen.

23 december 2011: Manu begint oude mannen kuren te krijgen, hij wil ’s ochtends nu het kouder is niet naar buiten, en houdt zijn plas gewoon een paar uur extra op. Maar is hij eenmaal buiten dan neemt hij ook de tijd om alles te onderzoeken of er niets veranderd is en of er geen rare dingen op het terrein zijn. ’s Avonds zit hij graag naast Fred als dit plekje niet door Sonia is ingenomen. Zijn gezondheid is goed gelukkig al merken we wel dat hij meer last heeft van zijn half verlamde achterpootje.

1 november 2011  Manu:  hij blijft onze grote ‘vriend’ , al onze honden hebben een bijnaam en die van Manu is “grote vriend”. Manu komt regelmatig even bij je staan en krabt dan met zijn pootje tegen je been “ik wil aandacht”.  Bijna elke morgen staat hij naast mijn bed, krabt dan even en wil dan een paar minuutjes lekker tegen mij aanliggen voor we opstaan. Met zijn achterpootje gaat het naar omstandigheden goed, je merkt dat hij ouder wordt en er iets meer last van krijgt maar heeft er gelukkig geen pijn aan. Lange wandelingen maken kan hij echter niet meer.

 Update 19/9: Onze Manu wordt ook al weer 12, behalve dat hij te zwaar is (het zal de leeftijd wel zijn want als er een hond weinig eet is hij het wel), doet hij het goed. Vergeleken met een paar jaar terug is zijn pootje wel slechter geworden. Hij knakt meer door, slingert meer en hij hinkt ook vaker. Toch lijkt het gelukkig geen pijn te hebben. Manu is de hond die het liefste de hele dag buiten ligt in het zonnetje, soms “vergeten” we hem bijna binnen te halen (niet echt natuurlijk) maar ’s avonds moeten we hem wel 10 keer roepen wil hij opstaan en sloffend naar binnen komen “oke oke ik kom al, omdat jullie het willen”.
Update juni 2011: Manu ? Wie is Manu? Oh ja die hond die de hele dag buiten ligt! Hij vindt het heerlijk buiten en ik moet hem s avonds echt naar binnen "bonjouren" want anders zou hij waarschijnlijk ook nog de nacht buiten doorbrengen. Hij slaapt, snuffelt, graaft en jaagt. Vorige week heeft hij weer 2 molletjes te grazen genomen. Niet leuk maar ja het blijft een podenco. 
Als hij binnen is dan wil hij graag in je buurt liggen. 
  
Je merkt wel dat hij ouder aan het worden is, zijn half verlamde pootje sleept meer dan vroeger en hij rent ook niet zo hard meer. Maar hij heeft er gelukkig geen pijn aan.

24/1 Manu heeft met de winter iets meer last van zijn pootje maar gaat toch nog graag mee wandelen.

September 2011

Juli 2011

---

---

---