Sieb
Geadopteerd juni 2012
Overleden januari 2014
|
In juli 2012 overleed onverwacht een vriend, Djimba heeft 2 van zijn honden opgevangen. Penny en Sieb.
Aangezien de hondjes hier niet onbekend waren, ging de integratie geruisloos. We zijn blij dat we dit voor onze vriend hebben kunnen doen, we weten zeker dat hij vanuit waar hij nu ook is, glimlachend toe ziet hoe zijn lievelingen in goede handen terecht zijn gekomen. Vaste Peters / meters van Sieb
Alie Masselink Mara Ussino Ellen en Herbert Liem Françoise Lanoizelet Eddy & Ingrid Elaut Jeannette Cadee Tina / GINN Bram en Mieke van Kerkhoven Banjer Jorma en Ellen Mantere Shirley Beekmans
Oktober 2013
September 2012
Augustus 2012
|
Updates10 januari 2014
Gisteren was Sieb duidelijk niet lekker en hij bleef bij mij (Fred heeft een paar dagen bij vrienden geslapen om op hun honden te passen, ik ging er overdag heen). De hele nacht was hij onrustig, hijgen, pijn, niet kunnen liggen, veel drinken, dus natuurlijk zelf ook geen oog dicht gedaan. Ik had al 2 nieuwe grote tumoren ontdekt en dat het fout zat bij het manneke was duidelijk.. Toen hij naar buiten ging om te plassen, liep ik mee en hij lag eigenlijk gelijk na het plassen plat in het koude natte gras, niet in staat om op te staan. Fred zou eigenlijk om half tien naar NL vertrekken, maar we besloten om samen naar de dierenarts te gaan omdat we het ergste vermoedden. De da maakte een rontgen en daar waren kleine en grote tumoren op te zien, zelfs in zijn bekje zaten ze. Hij liet alles toe (en wie Sieb kent weet dat hij dat normaal nooit zou doen). Volgens de da zouden we misschien met cortisonen zijn leven een week kunnen rekken maar ook chemo zou geen enkele zin hebben gezien de aard en de agressie van deze kanker. De da zei ook dat hij pijn had en heel moe was. En dan moet je een beslissing nemen, Sieb bleef mij maar aankijken en ik begreep het niet tot vlak voor zijn slaapspuitje, hij wilde me zeggen dat het goed was, dat hij niet meer kon. Een dier laten lijden om je eigen verdriet uit te stellen is nooit een optie dus we hebben hem laten gaan, Penny en Simon staan op je te wachten heb ik in zijn oor gefluisterd terwijl hij in Fred zijn armen lag. Simba wacht je hem ook op? En Simba kwam en daar was ook Penny en Simon, het is goed Siebje, we houden van je, zoveel en daarom laten we je nu gaan.... dank je wel voor je liefde, praatjes en gekke streken.. we zullen je nooit vergeten. 23 december 2013 Om half een zie ik bloed aan Sieb zijn neus, de tumor bloedt! We gingen toch naar de da om medicijnen te halen dus Sieb mee. Het bloeden was inmiddels gestopt dus eerst boodschappen gedaan. Als we terugkomen, zit het mandje op de achterbank onder het bloed, het tumortje ligt er in en de neus bloedt als een rund door het gaatje waar de tumor heeft gezeten. We hadden kompressen meegenomen, die er tegen aan en als de wiedeweerga naar de DA. Waar we al bang voor zijn: Sieb flipt, zijn bekje moet dichtgebonden worden, hij laat alles lopen en is beresterk. Voor de injectie in zijn bovenlip moeten we hem met 4 man vasthouden. Op naar boven (operatiekamer). Dichtbranden lukt niet, plaatselijke verdoving werkt niet door de stress, dus om zijn hart niet nog verder te belasten, krijgt hij lichte anesthesie. Plek van tumor wordt dichtgebrand en klein wratje onder zijn kin wordt ook gelijk weggehaald. Inmiddels zit ik onder het bloed (handig als je geen wasmachine hebt flitst er door mij heen). Ik blijf bij Sieb tot hij weer bijkomt. Hij ligt nu lekker op bed bij te komen. Gelukkig deze crisis bezworen, wel gezien dat er steeds meer blauwe punten op zijn buik komen.... 17 december 2013 Van het weekend viel het ons op dat Sieb aan de binnenzijde van zijn lies een rode plek had, beetje paars (net als een beurse plek). Vanmorgen was die plek nog groter, we hadden ook gemerkt dat hij steeds meer kleine bultjes kreeg en op zijn kinnetje, heeft hij rood bultje wat redelijk snel groeit. Aangezien ook zijn nagels inmiddels veel te lang waren, heb ik hem 2 calmivets gegeven en mee naar de d.a. Hij was redelijk doezelig maar met Sieb en nagels knippen weet je het nooit. Gelukkig ondanks beetje stribbelen ging dit wonderbaarlijk snel. De rode plek is een hematoom en de bultjes onderhuidse tumortjes. Vorig is er een agressieve kwaadaardige tumor verwijderd dus volgens de da zijn dit metastasen (uitzaaiingen). Hij was dusdanig onder zeil dat we een xray konden maken, gelukkig stonden daar geen grote gezwellen op. Maar het wordt nu wel een kwestie van hem goed in de gaten houden. Aan een kant opgelucht aan de andere kant weten we nu dat het niet goed zit en houden we rekening dat het misschien wel snel achteruit kan gaan. Op dit moment is hij gelukkig nog vrolijk, eet goed en merk je niets aan hem. 29 oktober 2013 Met Siebje gaat het redelijk, hij heeft de laatste tijd veel last van hoesten (zijn hart) en we gaan hem dan ook binnenkort meenemen naar de d.a. Hij moet dan eerst een paar pilletjes Calmivte krijgen anders kan de dokter hem niet onderzoeken, we hopen dat we dan gelijk zijn nagels kunnen laten knippen want dat is nog altijd volkomen onmogelijk. Hij wordt steeds afhankelijker van Fred en als deze even de kamer uitgaat dan wil hij hem gelijk achterna, hop door het kattenluikje. Of dit nu misschien gekomen is omdat Penny onverwacht is overleden? GEen idee maar we zorgen goed voor ons manneke en hij krijgt volop knuffels en aandacht van ons allebei dus daar zal het niet aan liggen. 6 augustus 2013: Sieb lijkt soms een beetje van het padje af te raken. Elke avond vast pandoer, na het eten als de katten de kamer in mogen (en dus het kattenluikje naar de gang open gaat), wringt meneer zich er door heen (want echt hij komt nog eens vast te zitten) en gaat dan op zoek naar de kattenbakjes (staan hoog). Gek genoeg kan hij niet terug dus dan springt hij op een tafeltje en gaat in een kattenmandje liggen slapen. We kunnen hem 10 keer terughalen maar 10 keer gaat hij weer de gang op. Tegen 8 uur is het genoeg en dan blijft hij gewoon bij Fred in de stoel. Als we gaan slapen nog zo'n Sieb ritueel. Ik lig er altijd eerder in, met alles om mij heen. Dan gaat Fred naar de badkamer en hop Sieb springt bij mij op bed en gaat liggen ronken en stinken. Als Fred bedklaar is, moet ik met 'geweld' Sieb van het bed duwen en dan gaat hij bij Fred liggen en komt er de hele nacht niet af. Gek hondje maar oooh zo lief. 15 mei 2013: Deze maand een update twee aan twee. Wat voor band smeden honden als ze samen uit 1 gezin komen. Hoewel Penny en Sieb nooit ergens samen liggen (Sieb ligt immers uitsluitend daar waar Fred is), is er toch een onzichtbare lijn tussen die twee. Hoe je dat ziet, aan de manier waarop ze communiceren met elkaar, soms even een neus uitwisselen, heel subtiel. Sieb vindt alles prima wat Penny doet en andersom terwijl Sieb van de andere honden niets wil weten. Penny is zo enorm vrij geworden, ze rent op je af, springt zowat in je armen en wil maar 1 ding: knuffelen ! 8 april 2013: Met Fred in het ziekenhuis is Sieb van streek, de eerste dagen bleef hij hem zoeken, hij wilde naar buiten, naar boven, naar de auto. Hij ligt ’s nachts bij mij, wat geen bijzonder genoegen is omdat hij vreselijk onrustig is en maar ligt te draaien en duwen. De eerste dagen wilde hij ook niet mee naar buiten maar nu gelukkig wel hoewel niet helemaal van harte. Hij eet wel goed, ja eten dat is Sieb zijn lust en zijn leven! Vanavond komt Fred weer thuis, wat zal hij blij zijn! 8 maart 2013: Vanmorgen om kwart over negen bij de dierenarts. Overlegd hoe we het met Sieb zouden gaan aanpakken. Dr Jubert wilde hem een licht kalmeringsmiddel geven, dus ik hem in mijn armen genomen (ingepakt in onderlegger omdat hij alles zou gaan laten lopen, Sieb kennende). Fred hem afgeleid met tegen hem praten. Spuit erin, gillen en plassen of hij vermoord werd. Na 5 minuten niets kalme Sieb. Dan maar lichte narcose. Weer hem vastgehouden, kopje stevig vasthouden en prikje erin (2 seconden), gillen, bijten, paniek. Nu wel gelijk weg. Foto gemaakt, nagels geknipt, bloed afgenomen. Op de foto was duidelijk zijn enorm vergrootte hart te zien, en zijn luchtwegen waren wat versmald, dat zou verklaren waarom hij zoveel hoest als hij zich maar even inspant. Verder geen uitzaaiingen of massa's die er niet zouden moeten zijn. BLoed onderzoek ook goed. Hij krijgt nu 2 medicijnen zodat hij wat minder benauwd is en om het vocht af te voeren. Prikje om bij te komen en wachten. Na 10 minuten was Sieb nog niet bij. Infuus er aan. Nog altijd niets, ademhaling en hartslag waren goed, kleur van tandvlees en tong ook (niet bleek of blauw). We konden met een gerust hart (nou ja gerust) even boodschappen gaan doen, Sieb werd even warm in een bench gelegd. Na klein uurtje terug, Sieb was nog atlijd niet goed bij, had nog een prikje gehad. Nog 10 minuten gewacht, toen kwam er iets beweging in, omdat het voor hem beter zou zijn in de eigen omgeving hem warm ingepakt en meegenomen. Hij ligt nu dozig te wezen op Fred zijn bed, onder een warme deken. 5 maart 2013: Sieb houdt niet van kou en van sneeuw en hoewel hij wel netjes zijn behoefte buiten doet, was het als een flits naar buiten en gelijk weer naar binnen. Met mij mee naar het veld? Echt niet ! Je denkt toch niet dat hij Fred alleen laat? Gisteren was het heerlijk weer en Fred is mee geweest naar het veld, en ja hoor dan komt meneer wel mee. Vrijdag krijgt hij een klein roesje om zijn nagels te knippen, bloed te controleren en rontgen van zijn buik want we maken ons toch wel een beetje zorgen. Hij is dikker geworden en omdat het een kwaadaardige tumor was die ze weggehaald hebben, willen we het toch in de gaten houden. Maar ook het roesje is niet zonder risico want zijn hartje is heel erg slecht. Sieb is de enige hond die wij kennen die hele verhalen kan houden, we liggen altijd in een deuk, als je tegen hem praat, gaat hij terug praten. 4 februari 2013: Sieb: onafscheidelijk van Fred, en nu Fred in het ziekenhuis ligt, onafscheidelijk van mij. Kijkt je aan met zijn grote oogjes en dan verdrink je. Springt gelijk bij vriend Mike op schoot als we daar zijn en gaat dan Fred aan liggen kijken “zie je mij”. Houdt niet van kou en nat maar doet wel netjes zijn ding buiten, dendert ’s nachts gewoon over je heen als hij er uit moet. 28 oktober 2012: Lieve kleine Sieb met een touwtje zit hij aan Fred vast. Waar Fred is, daar is Sieb. Ligt de hele dag op bed naast Fred. Kruipt als Fred 's avonds op bed zit, tussen zijn benen of in zijn armen en gaat zich dan vreselijk aan liggen stellen en hele verhalen vertellen. Gaat alleen naar buiten voor plasje en poepje en dan weer snel naar zijn baasje toe. We hebben nog nooit een hondje meegemaakt wat zo gefocused is op iemand als kleine Sieb. Hij is zelfs "erger" dan Rex. Qua gezondheid merken we niets aan hem, hij eet goed en lijkt nergens last van te hebben gelukkig! 4 oktober 2012: Sieb vanmorgen om 10 u naar da gebracht, erbij gebleven tot hij op de tafel lag. Om 11 uur mocht ik bellen, alles was goed gegaan en ik heb hem om 12 uur weer opgehaald. Nog onder zeil maar de da wilde hem liever thuis hebben omdat hij zo nerveus is. De tumor ook gezien, was giga groot. Ongeveer 5 keer zo groot als de hele milt! Ik heb foto gemaakt met mijn telefoon maar heb geen idee hoe ik die naar de pc krijg haha. Het manneke ligt nu op bed, lekker ingepakt. MOrgen moet ik hem een infuus geven en dan langzaam aan moet hij weer het ventje worden. Stukje tumor gaat vanmiddag op de post om te kijken of het goed- of kwaadaardig is. In elk geval is hij weer thuis. De rekening was 210 euro. De da heeft ook gelijk zijn tandjes schoongemaakt. 2 oktober 2012: Goed Nieuws !! Good news!! De uitslag van de biopsies is negatief! Dus as donderdag wordt Siebje geopereerd en de milt verwijderd. The result of the biopsis was negative. So coming Thursday Sieb will be operated and his spleen removed. Bedankt voor jullie steun/ thanks for your support 25 september 2012: Eergisteren de brief van de specialist gehad, gisteren de conclusie en het advies laten vertalen. Het is dus niet zo goed nieuws als we hoopten voor onze Sieb. "Gedeeltelijk cavitaire miltmassa die gelinkt kan worden aan een kwaadaardig neoplasmaproces, zoals een kwaadaardige vaattumor of een vaatwandtumor. Een hematoom of een goedaardige bloedvatwoekering kan echter niet volledig uitgesloten worden. Geen lymfatische of viscerale metastases in de borst- en buikholte. Vergroting van de linkerbijnier, wat op een hypercorticisme van de hypofyse zou wijzen. Advies: Een onderzoek van de bijnierwerking om na te gaan of er al dan niet sprake is van hypercorticisme. (Cushing)" Als ik maandag terug ben uit Nederland, is hopelijk het resultaat van de biopsis binnen en dan overleggen met onze d.a. wat we gaan doen. 20 september 2012: Goed nieuws: de specialist heeft de da gebeld: er zijn geen uitzaaiingen gevonden bij Sieb!! Nu alleen nog wachten op het resultaat van de biopsis 18/9/2012: Vandaag naar Dijon, om kwart over 8 bij de kliniek. Kwart voor negen kon ik bij de dierenarts komen (sta je daarvoor om half zeven op). Ze wilde Sieb meenemen maar ik wilde absoluut bij hem blijven gezien zijn extreme angst en bijtgedrag. Ze was er niet blij mee en ik moest nog 45 minuten wachten eer hij aan de beurt was. Bij het scheren van het pootje begon hij al te plassen en grommen, met praten en vasthouden, was het toch gelukt om de naald in het pootje te krijgen. De dierenarts wilde hem een muilkorf omdoen (een stukje verband om de bek binden) maar uit ervaring wist ik dat hij daar nog veel gestrester van zou raken dus gezegd dat we het rustig aan doen, stapje voor stapje. Of ze daar nu geen getraumatiseerde honden (of assertieve baasjes) gewend zijn ? Ik weet het niet. Afijn, om half drie mocht ik bellen, en de assistente zei dat ik hem om half vier kon ophalen. Natuurlijk stond ik tien minuten te vroeg op de stoep. KWART OVER VIER had de dierenarts eindelijk tijd en of ik mee wilde gaan om te helpen het infuus naaldje uit zijn poot te halen (goh had ze toch iets opgestoken?). Het kostte een beetje moeite, streng toespreken en weer rustig aan doen maar het lukte zonder plassen en bijten. Toen de uitslag, we zijn voorzichtig positief, de scans zijn namelijk naar een specialist gestuurd en hopelijk krijgen we morgen of overmorgen de uitslag maar de dierenarts dacht geen uitzaaiingen te hebben gezien. De biopsies van de huid plekjes moet ik morgen naar het postkantoor brengen en dat duurt ongeveer een week. Nog even geduld dus, als alles positief is, maken we gelijk een afspraak om de milt te verwijderen (door onze eigen d.a.), maar dat zal dan wel worden als ik terug ben uit Nederland (begin oktober). Positief was ook de bloedtest die geen rare dingen toonde en ze hadden een testje gedaan hoe snel zijn bloed stolde door een klein wondje te maken in zijn lip, ook dat was allemaal normaal. De kosten van vandaag waren 472 euro, totale kosten inmiddels 820 euro. Totaal aan donaties 1310 euro. Sieb is weer helemaal bij en heeft al lekker gegeten vanavond. 12/9/2012: Net terug van specialist in Dijon, op de echo was een tumor in de milt te zien van ong 5 cm. Niet duidelijk was of er uitzaaiingen waren, daarvoor moet ik hem dinsdag om8:15 weer naar Dijon brengen, dan krijgt hij een scan en gelijk biopsie en uitgebreide bloed test. Als er uitzaaiingen zijn tsja dan.... als die er niet zijn, dan is het advies om de milt te verwijderen. We zijn er behoorlijk verdrietig van, ons kleine koektrommeltje. Gelukkig is hij verder zelf helemaal niet ziek, eet goed en is vrolijk. 20/8/2012: bijnaam koektrommeltje. Kleine Sieb is een lieverd, die gek is op Fred, hij zit graag bij hem op schoot en legt dan zijn kopje op Fred zijn buik neer, oogjes dicht. Zijn hartje is slecht, soms wil hij even spelen en rennen buiten maar begint dan gelijk te ‘hoesten’. We zagen dat zijn linkervoorpootje, net als bij Cleo, scheef staat, gelukkig heeft hij er geen last van. 31/7 Het knippen van de nagels bij de dierenarts was niet simpel, maar het is gelukt gelukkig en het was heel hard nodig. Wat we al dachten klopte het: Sieb heeft een zware hartkwaal en moet de rest van zijn leven aan de medicatie. 30/7 Kleine Sieb begint al goed te wennen, hij gaat mee naar buiten en springt bij Fred op schoot. Morgen gaat hij mee naar de dierenarts om zijn nagels te knippen die heel erg lang zijn. |
