Overleden 2 november 2017
Geadopteerd juni 2015
Leeftijd januari 2017 : 4,5 jaar
MoosMoos werd gevonden op straat in Spanje, ondanks een chip kon men zijn eigenaar niet vinden.
Moos ging met stichting ADL (waar wij pleeggezin van zijn) naar Frankrijk, hier ging hij in een pleeggezin, helaas werd hij aangevallen door de kat van het pleeggezin en werd een van zijn oogjes ernstig beschadigd. Hiervoor zal hij levenslang medicatie nodig hebben en de kans dat het oogje er ooit uit moet is aanwezig. Moos is een typisch voorbeeld van het kapot fokken van de bullen, met zijn neusje wat veel te ver terug in zijn snoet ligt, heeft hij veel moeite met ademen, zeker met warm weer. De dikke plooien op zijn neus, zweten en smetten en moeten een paar keer per dag drooggemaakt worden. Meters/peters van MoosMara Ussino
Marian de Waard Anne Pansar Francoise Lanoizelet Leonie Triesschijn Tineke Dekker Carvalho,romijn Astrid C. Hamers Corrina Wassenaar |
UPDATES
20 oktober 2017 : na weken van tobben met Moos, is er nu eindelijk duidelijkheid, hij heeft de auto immuun ziekte SLE. Hij zal zijn leven op prednisolon moeten blijven. Maar gelukkig reageert hij hier goed op en begint het weer onze oude Moos te worden. 6 april 2016 Moos: onze toverdoos, goedsul eerste klas en onafscheidelijk van zijn vriendin Heidi, of het nu spelen of slapen is. Moos is wel een beetje van de luie want naar buiten gaan als het regent? Dacht het niet. Zelfs als ik hem buiten neerzet, draait hij zich om en rent weer snel naar binnen. Moos blijft de tic hebben van aan zijn poten likken, tot het obsessieve aan toe. Hoewel het wel wat minder is geworden nadat zijn oog verwijderd is, blijft het toch een soort verslaving. 11 februari Moos: de beslissing om Moos zijn oog te verwijderen was de juiste want sinds de operatie / herstelperiode schuurt hij zelden meer met zijn kop, krabt niet meer en likt veel minder aan zijn poten. Huh? Ja zeker, ik had al de indruk dat het een soort plaatsvervangend was, hij kon niet bij zijn oog, wel bij zijn poten. Het likken is niet helemaal over maar zeker 80% verminderd. Moos en Heidi zijn echt onafscheidelijk, rennen, spelen en slapen samen. Vrienden voor het leven. 15 december: het gaat goed met Moos na zijn operatie. Het oogje is al minder gezwollen en 24ste mogen de hechtingen eruit en de kap af, wat zal hij blij zijn! Maar de kap op zich hindert hem niet gelukkig, want hij speelt gewoon met Heidi en probeert zijn speeltje van de grond te pakken. Eten is beetje lastig maar als ik de bak in mijn hand houdt en beetje schuin dan kan hij hem leeg eten. Moos houdt niet van de kou en plast liever binnen, heel bizar voor een jonge hond. Het is een grote slijmerd die iedereen aardig vindt. 30 september Onze bolleboos, toverdoos, altijd lief en aardig voor iedereen. Neem hem mee naar een brocante en iedereen wil hem aaien en hij neemt ook de tijd ervoor. Kinderen of volwassenen. We hebben nog altijd geen oplossing voor het likken aan zijn poten, het speciale voer heeft niet geholpen, medicatie ook niet. Ook de enorme winden blijven komen vooral in de nacht als hij naast mijn bed ligt te slapen. Heidi is zijn grote vriendin en samen spelen op de bank (het liefst als ik er zit) is favoriet, ze maken enorm veel herrie maar hebben zoveel plezier. 5 augustus het gaat goed met Moos, hij is helemaal gewend aan de roedel. Super makkelijk hondje wat iedereen leuk vndt. Hij heeft wel enorme eetlust en is altijd op zoek naar voer. Of het nu een vuilniszak is of kippenvoer, het maakt hem niet uit. Hij wordt heel langzaam aan ook steeds zindelijker (gelukkig!), hij snurkt enorm en kan vreselijke winden laten. Maar bovenal is het echt een lieverd. |